Bijzondere ontmoetingen

Op onze laatste vakantiedag bezoeken we het museum van antropologie. Dit museum ligt op het terrein van UBC, de Universiteit van British Columbia. Het is drie kwartier rijden met de bus voordat we er zijn. Daar aangekomen zoeken we de weg naar het museum. Een oudere Canadese man spreekt ons aan en brengt ons naar het museum. Hij heet Jake en is een gepensioneerde leraar. Onderweg naar het museum vertelt hij volop over de universiteit, over de First Nations (de indianen, de oorspronkelijke bewoners van Canada) en over wonen en werken in Vancouver. Zo horen we dat de campus 55.000 studenten en 20.000 leraren en staf telt. Net zoveel mensen dus als het inwonersaantal van de gemeente Roosendaal. Onze opgedane kennis over de First Nations wordt getest en verder aangevuld. Jake is het onderwijzen nog niet verleerd! Hij heeft een ongezouten mening over het leven in Vancouver. De politiek heeft een verkeerd vastgoedbeleid in Vancouver gehanteerd. Het gevolg: hoge vastgoedprijzen en onroerend goedbelastingen die verdrievoudigd zijn, waardoor het voor jonge mensen bijna onmogelijk is om zich in de stad te vestigen.

Na dit onderhoudende gesprek gaan we het museum binnen. Het is een absolute aanrader wanneer je Vancouver bezoekt. Je kunt zowel binnen als buiten kunstwerken zien van en over de First Nations. We volgen buiten een korte rondleiding over het wonen in het dorp. Gids Cynthia is een enthousiast verteller, die met haar hele lijf haar verhaal doet. Geweldig om te zien en te horen.

In het museum tipt een suppoost ons om bij de Aziatische kunst vooral een interactieve zaal te bezoeken. Dat doen we. Superleuk! We lopen een grote lege zaal in en er verschijnen Japanse tekens op de muur die langzaam van boven naar beneden zakken. Wanneer je die tekens aanraakt verandert het teken in een afbeelding. De ene keer een landschap, soms een regenboog, dan weer vlinders die wegvliegen, telkens wat anders. De tekens verschijnen door heel de zaal, dus je loopt van hot naar her. Op de achtergrond klinkt heel rustige Japanse muziek. Het is mooi en ontspannend om te doen.

We nemen een afzakkertje in downtown Vancouver om mijn verjaardag een klein beetje te vieren. Dat doen we met een groot bord overheerlijke nacho's.
Ons hotel ligt vlakbij een voetbalstadion en vanavond wordt er een wedstrijd gespeeld. Rond zes uur zien we een grote groep supporters al zingend en met veel kabaal aan komen lopen. Tot onze verbazing lopen ze netjes op het trottoir en wachten ze bij het drukke verkeerskruispunt op wit voetgangerslicht (bij ons dus groen). En dat zonder politiebegeleiding. We blijven ons in dit land verbazen.